தங்கமான நின்
தாமரைக் கரங்கள்,
தூக்கத்தில் என் மீது
தவழும் போது,
இக்கணமே சிலையாகி
இதுவே என் நிலையாகி விடாதோ
என்றெனது தாயுள்ளம் ஏங்குதடி!
இரவும் பகலும் தெரிவதில்லை
உன் அருகில் இருந்தால்!
சுற்றும் பூமி நின்று விடும்
என் கண்ணே உன் அழகைக் கண்டால்!
உன் மழலைச் சிரிப்பில் மழைக் கால சாரல் கண்டேன்!
உன் கொஞ்சல் பேச்சில் இளவெயில் தரும் இதம் உணர்ந்தேன்!
பகலவன் எட்டிப் பார்க்கும் வரை,
உன்னை அருகினிலும்,
உன் நினைவுகளை அறிவினிலும்,
அசை போட்டுக் கொண்டே நகர்த்துவேன்
இந்த இனிய இரவுப் பொழுதை!